รถเทรลเลอร์ หัวลาก จอมบึง

เช่นเดียวกับเซมิเทรลเลอร์แบบอื่น ๆ เทรลเลอร์บรรทุกรถยนต์เพื่อการพาณิชย์ส่วนใหญ่ติดกับรถแทรกเตอร์โดยใช้ข้อต่อจานพ่วง แต่ละเทรลเลอร์สามารถปิดล้อม มีผนังเหมือนเทรลเลอร์ตู้ธรรมดา ซึ่งกำบังยานพาหนะที่ส่งมอบเป็นการป้องกันเพิ่มเติม ที่ความจุลดลงมา; หรือเปิดออก ในการออกแบบท่อเหล็กโครงเหล็กที่เห็นกันทั่วไป ซึ่งเปิดเผยยานพาหนะเป็นส่วนประกอบ แต่ช่วยเพิ่มความจุมากขึ้น เทรลเลอร์บรรทุกรถยนต์เชิงพาณิชย์อเมริกันโดยทั่วไปจะมีขนาดความจุระหว่าง 5 ถึง 9 คัน ซึ่งขึ้นอยู่กับขนาดของรถยนต์และเทรลเลอร์ (ความจุถูกจำกัดโดยน้ำหนักสูงสุด 80,000 ปอนด์ ที่ยานพาหนะบนท้องถนนต้องอยู่ภายใต้กฎหมายของสหรัฐ[1]) ทั้งนี้ มีพบยานพาหนะที่มีความจุสูงกว่าอย่างเห็นได้ชัดทั่วโลก เช่น การโหลดเคียงข้างกันแบบจีน[2]

 

โดยทั่วไปแล้วเทรลเลอร์บรรทุกรถยนต์เชิงพาณิชย์แบบเปิดจะมีการออกแบบสองชั้น โดยทั้งสองชั้นแบ่งออกเป็นทางลาดสำหรับบรรทุกและจัดเก็บจำนวนมากซึ่งสามารถเอียงและยกขึ้นได้โดยอิสระจากกันด้วยระบบไฮดรอลิก ซึ่งแตกต่างจากรถบรรทุกที่ติดตั้งอุปกรณ์ยกหรือลากรถอื่นแบบพื้นเรียบซึ่งมักจะต้องขนส่งยานพาหนะที่ไม่ได้วิ่ง ซึ่งเทรลเลอร์บรรทุกรถยนต์ไม่ได้ติดตั้งอุปกรณ์ยกหรือรอก แต่ต้องอาศัยยานพาหนะที่จะบรรทุกภายใต้กำลังของตัวเอง ระบบไฮดรอลิกของเทรลเลอร์ช่วยให้สามารถปรับทางลาดในแนวลาดชันได้ ดังนั้นจึงสามารถขับรถขึ้นและยึดกับพื้นทางลาดได้ด้วยโซ่, วงล้อแบบผูก หรือสายรัดล้อ หลังจากนั้นสามารถเอียงทางลาดไปในทิศทางใดก็ได้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการซ้อน